نانو دندریمر G2 با هسته پلی اتیلنی :

دندریمرها حامل های نانویی هستند که قابلیت بالایی برای حمل داروهای مختلف از جمله داروهای آبگریز و افزایش حلالیت آنها در آب را نشان داده اند و می توانند جذب سلولی این داروها را بالا ببرند. خصوصیات منحصر به فرد دندریمرها از جمله monodispersity و قابلیت های اصلاح سطح، همراه با اندازه و ساختار بسیار تعیین شده آنها را کاندیداهای ایده آلی برای رسانش دارو کرده است. از مزایای عمده کونژوگه کردن دارو در حامل های پلیمری مانند دندريمرها (1) افزایش حلالیت آبی داروهای نامحلول یا کم محلول و در نتیجه افزایش دسترسی زیستی دارو و (2) حفاظت دارو از غیر فعال شدن و جلوگیری از فعالیت آن طی گردش خون می باشد. همچنین تحقیقات علمی دو دهه گذشته نشان داده که، دندریمرها حامل هاي مناسب و كارامدي براي دارورسانی و افزايش حلاليت داروهاي آبگريز مي باشند.
از ديگر ويژگي‌هاي دندريمرها وجود فضاهاي خالي مناسب در درون آنها ست كه مي‌توانند جايگاه مناسبي براي قرار دادن انواع مولكول‌هاي داروئي هيدروفوب وهیدروفیل باشد. همچنين وجود گروههاي عاملي متعدد و كاملاً شناخته شده در سطح اين ذرات كروي آنها را به حامل‌هاي مناسب براي اتصال انواع مولكول‌هاي داروئي يا ليگاندهاي متفاوت تبديل مي‌كند و به اين شكل مي‌تواند به هدفمندسازي داروها كمك كنند. هر نوع تغيير در اين گروههاي انتهائي منجر به تغيير در سطح دندريمر و تغيير ويژگي‌هاي فيزيكي شيميائي نانو ذره مثل انحلال آن در محيط مي‌شود و همچنين زيست سازگاریآنها را تحت تأثير قرار مي‌دهد.هيچكدام از متدهای مورد استفاده در سنتز نانوذرات توان سنتز نانو ذراتي كه از نظر شكل و يكنواختي و تقارن و همچنين توزيع اندازة ذره‌اي مشابه نانو دندريمرها باشند را ندارند. ايده ساخت نانو دندريمرها از ساختارهاي مشابه مشاهده شده در محيط ‌هاي زيستي از قبيل گليكوژن و آميلوپكتين و پروتئوگليكان‌ها منشاء گرفته است.
از مهمترین مسائل که باید در ساختار حامل های دارو در نظر گرفته شود زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری آنهاست. در سال های اخیر، مونومرهایی که در مسیرهای مختلف متابولیکی تولید می شوند یا به عنوان حدواسط هستند در سنتز دندریمرها برای زیست تخریب پذیر کردن آنها استفاده شده اند. چند ظرفیتی بودن دندریمرهای پپتیدی تمایل برهمکنش های اختصاصی پپتیدی با پپتید ها، پروتئین ها و کربوهیدرات ها را افزایش می دهد. دندریمرهای سه بلوکی سیتریک اسید،پلی اتیلن گلیکول ،سیتریک اسید (CPEGC) به عنوان ترکیبات زیست سازگار شامل نسل هایG1، G2 و G3 به عنوان سیستم تحویل دارو توسط نمازی و همکاران سنتز شد. این دندريمرها زيست سازگار هستند و پتانسيل بالائي به عنوان حامل در انتقال دارو دارند. با وارد كردن داروهاي هيدروفوب به درون اين نانو دندريمرها مي‌توان حلاليت دارو را افزايش داد.

نانودندریمر G2کونژوگه شده با کورکومین :

کورکومین، عامل رنگ زرد در ادویه زردچوبه و متعلق به خانواده زنجبیل (Zingiberaceae) است. مطالعات مختلف نشان داده است که کورکومین دارای اثرات آنتی اکسیدان، ضد باکتری، ضد قارچ، ضد ویروسی، ضد سرطانی، اثرات ضد التهابی، آنتیپروليفراتيو و اثرات آپوپتوتیک است.حلالیت پایین در آب، دسترسی زیستی نسبتا کم و رنگ کورکومینبه عنوان مشکلات عمده در استفاده از آن میباشد.
با توجه به مطالعاتی که در زمینه خواص ضد سرطانی کورکومین انجام شده به نظر می رسد که کورکومین پتانسیل بالایی در درمان بیماری های سرطان داشته باشد. بنابراین به نظر می رسد از بین بردن محدودیت های حلالیت کورکومین در آب با استفاده از دندریمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار G2 پلی اتیلن گلیکول-سیترات و بررسی اثرات ضد سرطانی آن ضروری باشد.
علت انتخاب PEG(پلی اتیلن گلیکول) در این تحقیق زیست سازگاربودن و زیست تخریب پذیر بودن آن است. همچنین PEG به راحتی با سیتریک اسید واکنش می دهد و به عنوان هسته در این دندریمر در نظر گرفته شده است. نکته قابل توجه در ارتباط با زیست سازگاربودن و زیست تخریب پذیر بودن دندریمر مذکور حضورخود سیتریک اسید در ساختمان این ماکرو مولکول می باشد که به محض ورود به سلول وارد چرخه سیتریک اسید و.... می تواند بشود.