مهمترین علت که افراد را نیازمند به تعویض مفصل زانو می‌کنند، آرتروز و از بین رفتن غضروف مفصلی به دلایل مختلف است که برخی از افراد به دلایل نامشخص می‌توانند مستعد ابتلا به آرتروز باشند همچنین با افزایش سن مفاصل دچار آرتروز می شود و زنان نسبت به مردان چندین برابر احتمال ابتلا به آرتروز زانو دارند.
از علل دیگری که مفصل را خراب می‌کنند اختلال امتداد اندام به دلایل همچون زانو پرانتزی و ضربدری است که اگر شدت آن زیاد شود سبب آرتروز و نهایت منجر به تعویض مفصل زانو می‌شود. شکستگی و تروما نیز سبب ارتروز می‌تواند شود چرا که به دلیل بد جوش خوردن مفصل و استخوان، این مشکل برای فرد ایجاد خواهد شد همچنین بیماری‌های روماتیسمی اگر درمان آن خوب نباشد می‌تواند منجر به ارتروز و در نهایت تعویض مفصل شود. عفونت نیز که مفصل را درگیر کند می‌تواند سبب آرتروز شود و تعویض مفصل در این موقع را با شرایط خاص به همراه داشته باشد همچنین بیماری نقرس می‌تواند سبب تخریب غضروف مفصلی و نیاز بیمار به عمل تعویض مفصل شود.
درمان همه این موارد که منجر به ارتروز و آسیب مفصل زانو شده است جراحی تعویض مفصل خواهد بود که امروزه این عمل در کشور با موفقیت های خوبی همراه است.

اکثر افراد مبتلا به آرتروز روماتوئید دچار درد در نواحی پا و مچ پا هستند. درحالیکه هیچ درمان قطعی برای این مشکل وجود ندارد، آکادمی جراحان ارتوپد آمریکا برای تسکین علائم این بیماری راهکارهای زیر را پیشنهاد می کند.
- استراحت کردن: فعالیت های تشدیدکننده درد را محدود نمایید. دوچرخه سواری، استفاده از دستگاه های ورزشی بیضوی و شناکردن، گزینه های خوبی به جای فعالیت های فشارآورنده بر پاها هستند.
- بکارگیری یخ: چهار بار در روز یخ را بر مفاصل دردناک خود بگذارید.
- مصرف دارو: داروهای ضدالتهابی می تواند به کاهش تورم و درد کمک کند.
- استفاده از کفی ها: کفی های سفارشی کفش شیوه ای موثر در تثبیت پا و کاهش درد هستند.

محققان موسسه روماتیسم لیدز بریتانیا عنوان می کنند التهاب موضعی در سطوح مخاطی، نظیر لثه ها، ممکن است علامت خودایمنی سیستماتیک مشاهده شده در آرتروز روماتوئید باشد.
محققان در توضیح این ارتباط بیان می کنند که خودایمنی موجود در بیماری آرتروز روماتوئید از طریق واکنش آنتی بادی پروتئین های سیترولینه مشخص می شود و باکتری دهانی Porphyromonas gingivalis (Pg) تنها پاتوژن انسانی است که این آنزیم را داشته و می تواند موجب ایجاد پروتئین های سیترولینه شود.
«کالویر مانکیا»، عضو تیم تحقیق، در این باره می گوید: «نتایج ما نشان می دهد که آنتی بادی های مرتبط با آرتروز روماتوئید نظیر آنتی بادی های پروتئین ضدسیترولین، قبل از بروز هر نوع بیماری مفصلی وجود دارند. این موضوع نشان می دهد که آنها از محلی خارج از مفاصل نشات می گیرند.»
آرتروز روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که بر مفاصل فرد تاثیر گذاشته و موجب درد و ناتوانی شده و می تواند بر اعضای داخلی هم تاثیر بگذارد.
این مطالعه شامل ۴۸ فرد در معرض خطر بود که آزمایش شان از لحاظ آنتی بادی پروتئین ضدسیترولین مثبت بود و دارای علائم اسکلتی-عضلانی بودند؛ ۲۶ بیمار مبتلا به آرتروز روماتوئید و ۳۲ فرد سالم در قالب گروه کنترل بودند.
DNA از پلاک ایجاد شده کنار لثه هر بیمار جدا شد و از لحاظ میزان سه نوع باکتری اندازه گیری شد: Pg،Aggregatibacter actinomycetemcomitans (Aa) و Filifactor Alocis.
نتایج نشان داد میزان دو نوع باکتری Pg و Aa در افراد در معرض خطر بالا بود. با این حال در افراد در معرض خطر، تنهاPg در محل دندانی افراد سالم به شکل قابل توجهی افزایش یافته بود و با بیماری لثه مرتبط بود.

آرتروز روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که بر مفاصل فرد تاثیر گذاشته و موجب درد و ناتوانی می شود و همچنین می تواند بر اعضای داخلی بدن هم تاثیر گذارد. در حالیکه این مشکل در افراد مسن تر شیوع بیشتری دارد، اما در افراد بزرگسال، نوجوانان و حتی کودکان هم شایع است. زنان بیش از مردان مبتلا به این بیماری می شوند.
«یوآن چن تی سای»، سرپرست تیم تحقیق از بیمارستان چانگ گانگ تایوان، در این باره می گوید: «نتایج ما نشان می دهد افزایش ریسک زایمان زودهنگام و کاهش وزن نوزاد در زمان تولد در مادرانی که در طول بارداری مبتلا به آرتروز روماتوئید هستند به مراتب بیشتر است.»
نتایج این مطالعه نشان داد که به جز زایمان زودهنگام، هیچ عارضه دیگری در مورد مادران مبتلا به آرتروز روماتوئید گزارش نشد.
تی سای در ادامه می افزاید: «در حالیکه این یافته ها مهم هستند اما نباید زنان مبتلا به آرتروز از باردارشدن نومید شوند.»
در این مطالعه، تیم تحقیق ۸۴۵ زن مبتلا به آرتروز که اولین بارداری شان را تجربه کرده بودند را بررسی کردند.

نتایج محققان دانشگاه آکسفورد نشان می دهد شاخص توده بدنی در دوره کودکی به شکل قابل توجهی موجب شیوع آرتروز تا ۱.۷ درصد به ازای افزایش هر واحد شاخص توده بدنی (BMI) می شود.
همچنین، شاخص توده بدنی بالا بزرگسالان به شکل قابل توجهی موجب افزایش شیوع آرتروز تا ۲.۷ درصد به ازای افزایش هر واحد BMI، و ۱.۳ درصد در ناحیه زانو و ۰.۴ درصد در ناحیه لگن می شود.
«پریتو الهامبرا»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «نتایج ما نشان می دهد که تاثیر BMI دوره بزرگسالی در ناحیه زانو قوی تر است درحالیکه BMI دوره کودکی به یک اندازه بر آرتروز لگن و زانو تاثیر دارد.»
بر اساس این مطالعه تاثیر چاقی بر آرتروز زانو بیشتر از لگن است اما بر آرتروز دست تاثیری ندارد.
چاقی و آرتروز به عنوان مهمترین معضلات پزشکی در سراسر جهان مورد توجه متخصصان بهداشت است و همواره توصیه می شود با کاهش وزن می توان بسیاری از معضلات سلامتی از جمله آرتروز را کاهش داد.
آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می شود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می شوند. شایع ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می شود.
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می شوند. آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره ها بیشتر است.
سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند. استفاده از دارو، ورزش و در موارد حاد، عمل جراحی برای درمان توصیه می شود.

مطالعات نشان می دهد داشتن خواب خوب شبانه برای بیماران مبتلا به آرتروز ضروری است چراکه بیخوابی و بدخوابی مانع از انجام ورزش کافی توسط این بیماران می شود.
ورزش برای افراد مبتلا به آرتروز بسیار مهم است چراکه موجب افزایش قدرت و انعطاف پذیری شان می شود و حتی از درد مفاصل جلوگیری می کند.
از بین ۱۸۹۲ بیمار تحت مطالعه، ۳۰۰ نفرشان (۱۶ درصد) گزارش کرده بودند که در طول هفته گذشته سه روز یا بیشتر خواب ناآرام داشته اند.
گزارش شرکت کنندگان از میزان خواب بیقرارشان به میزان ۳ تا ۴ روز در هفته و ۵ تا ۷ روز در هفته به ترتیب با کاهش ۱۱.۹ و ۲۳.۷ درصدی میزان فعالیت در هفته همراه بود، در حالیکه شرکت کنندگانی که کمتر از یک روز در هفته خواب ناآرام و بیقرار داشتند، به مراتب وضعیت فعالیت شان بیشتر بود.
محققان تاکید می کنند باید مطالعات بیشتری انجام شود تا مشاهده شود که ایا بهبود کیفیت خواب منجر به افزایش تحرک فیزیکی می شود و می تواند فواید فابل توجهی برای سلامت بیماران مبتلا به آرتروز زانو داشته باشد یا نه.